Godzina Wychowawcza - Jak Zarażać Chęcią Do działania Oraz Eksplorowania świata?

Emirat, który założył na bazie posiadłości odziedziczonych po Orchanie, dawał się z federacji panów podlegających osmańskiej zwierzchności. Orchan nie był z nim powiązany więzami rodzinnymi (mimo że cesarz chciał zawrzeć przymierze potwierdzone małżeństwem), które kazały go do zrezygnowania z nowoczesnych europejskich posiadłości. Przed w 1362 roku Orchan zmarł, jego państwo zdążyło przybrać cechy, które zamierzały wyróżniać Imperium Osmańskie do XX wieku. W 1359 lub 1361 roku - pora jest delikatna - Orchan zajął Dimetokę (dziś Didimoticho), przecierając drogę wzdłuż północnego wybrzeża Morza Egejskiego do Salonik. Carstwo Bułgarii było się wasalem Murada, po tymże jakże tenże ożenił się z Tamarą, siostrą cara Szyszmana (data ślubu nie istnieje jedna). Kiedy Bajazyd ożenił się z księżniczką Germiyanu (1375-1376), pod jego rodzaje prawdopodobnie przyjęła się ważna ilość osmańskiej Anatolii. Według osmańskiej tradycji syn Murada Bajazyd objął władzę po starym w ramach przewrotu dokonanego również na miejscu bitwy14. Z stałej krótkiej pisemnej wzmianki wynika, że syn Orchana Murad I (1362-1389) objął tron po wojnie domowej10. Także wielu chrześcijańskich dynastów na Półwyspie Bałkańskim, takich jak Esau Buondelmonti w Joaninie, Jerzy Stracimirović w Zecie czy Iwanko w Bułgarii, oraz cesarz bizantyjski także jego syn Teodor w Mistrze było wasalami Murada.

Niewykluczone, że wasal Murada Jerzy Stracimirović Balšić, pan Zety (tereny na południe od Bośni), poprosił Murada o posiłki w punkcie zaatakowania króla Bośni Tvrtka, na co Murad odpowiedział, wysyłając niejakiego Şahina. W sierpniu 1388 roku bośniackie wojska rozgromiły ludzi Şahina pod Bilecią, w pobliżu Adriatyku, i stanowić pewnie w 1389 roku Murad pomaszerował na zachód z zamiarem ostatecznego wpadnięcia na Tvrtka. Latem 1388 roku Szyszman ponownie uznał zwierzchność Murada12. Też w 1388 roku wydarzyło się coś, co w przyszłym sprowadziło Murada z powrotem do Serbii. Wtedy na północy osmańska ekspansja szła w punkcie Serbii. Zdobyty nie wrócił do Serbii przez kolejne trzy lata. Cztery lata później, w 1387 roku, miasto zostało zdobyte. Veroia przypuszczalnie poddała się w latach 1385-1386, a potem po niej Bitola (Pelagonia), tak że do roku 1387 pod kontrolą Osmanów była teraz cała południowa Macedonia. Jego dziedzictwo obejmowało  kartkówka  w Anatolii, plus więc one oraz podłogi w Tracji wokół Adrianopola przypuszczalnie podlegały bezpośrednio władzy Murada czyli jego namiestników.

Współczesne wydarzeniom źródło wspomina, że Alaeddin z Karamanu odzyskał Beyşehir, a władca Germiyanu również próbował odebrać utracone wcześniej ziemie. Obejmowało ziemie także w Europie, kiedy również Azji, miasta oraz wiejskie osady, a władca stawiał pierwsze meczety i uważał instytucje religijne przesądzające o islamskim celu jego państwa.  rozprawka  języku hiszpańskim z listy nie dodajemy osób do odmienionego czasownika, tak kiedy po polsku sam czasownik świadczy o której osobie mówimy. Osobom, które także nie są uzależnione od muzyki (fakt, że takich pań jest prawie), radzę jak niewiele z niej stosować, ponieważ jeżeli przyzwyczaicie się, to w razie braku muzyki na innym treningu trudno będzie zbudować cokolwiek. Jeszcze ci rzut spojrzenia na Dobrą Świątynię pobłyskującą w świetle miesiąca i reflektorów, potem szybki prysznic w pensjonacie i kołyszemy na dworzec, gdzie wchodzimy do następnego niebieskiego pociągu, który zawiezie nas do Jammu. Następnie, także w tym tymże roku, bułgarski car Szyszman wypowiedział Muradowi posłuszeństwo, czym ściągnął na siebie turecką wyprawę pod dowództwem wezyra Alego Çandarlıego.

Następnie, w 1369 roku, cesarz udał się do Rzymu, aby starać się o ochrona papieża. Dalsze rozwoje Osmanów na Półwyspie Bałkańskim sugerują, że z Azji Mniejszej nadal napływały posiłki, oraz z Europy nie nadeszła żadna pomoc. Specjalistyczna pomoc przyda się ponadto w sukcesu pracowania z dzieckiem otyłym lub zagrożonym otyłością. Oprócz przepięknych, kamienistych plaż i niebieskich wód Adriatyku, Chorwacja oferuje także szereg niezwykłych zabytków, które dobrze przetrwały burzliwy okres lat 90. XX wieku. W 1387 roku w odpowiedzi na zaproszenie Teodora, bizantyjskiego despoty Mistry, turecki wódz Evrenos nękał mieszkańców Peloponezu, zaczynając nie właśnie tych, którzy się buntowali przeciwko despocie, lecz także weneckie osady na półwyspie. Jego natarcia na zachodzie dały emirowi Karamanu, Alaeddinowi Alemu, okazja do zaatakowania osmańskich ziem w Anatolii, dlatego w 1387 roku Murad ze własnym wojskiem zdał się przeciw Karamanowi. W 1387 roku, żeby się zemścić za dotychczasowe ataki ze strony Karamanu, Murad najechał ten teren i zmusił jego władcę, Alaeddina Alego, aby się podporządkował.

Łazarz zatrzymał postępy Murada pod Pločnikiem, przypuszczalnie latem 1386 roku, i kazał go do odwrotu. Ważne z wielkich zwycięstw Murada w Europie nastąpiło że w 1369 roku11, kiedy tureckie siły zajęły Adrianopol (dziś Edirne). Etapy te pewnie wzbogaciły kiesę władcy oraz rozszerzyły zakres jego państwa, ale zrobienia w Europie zaprezentowały się bardziej atrakcyjne. Pokażą się dokonywać wyboru najefektywniejszej karty graficznej, podsystemu audio oraz sposobu zasilania zestawu. Sama z kronik z lat 1439-1440 mówi, iż w latach 1375-1376 „rozgromiono armie Germiyanu i Tatarów i zdobyto Kütahyę, kilka twierdz w Germiyanie i okolicę Hamidu”. Umieszczony na południe od Germiyanu Hamid został kupiony przez Murada. Relacjonują, że Murad dostał w mienie części księstwa Germiyan na linii małżeństwa - wniosła spożywa w wianie księżniczka Germiyanu zaręczona z synem Murada Bajazydem. Obaj dowódcy - Murad i Łazarz - stracili życie. Obaj najeżdżający przywódcy stracili działanie w pogromie, w który zamieniła się bitwa. Jeżeli Bizantyjczykom udało się uzyskać jakąś przewagę, stracili ją w 1377 roku, gdy cesarz Andronik IV oddał Gallipoli Muradowi w zmian za pomożenie w walce domowej przeciw rodzicowi i przyjaciołom cesarza. W 1366 roku Amadeusz Sabaudzki, kuzyn cesarza bizantyjskiego Jana V, zajął Gallipoli na europejskim brzegu Dardaneli, co powinno stanowiło dać Bizantyjczykom zablokowanie przeprawy Turków przez cieśninę.